Rozdział 13

Od teraz będę pisała z moją przyjaciółką Maryśką! 

Zajęłam miejsce na moim łóżku, natomiast German zasiadł na fotelu obok nocnej szafki. Zapanowała niezręczna cisza, którą przerwał German.

-Przepraszam, ale pamiętasz może, co wydarzyło się poprzedniej nocy? - Zapytał

-Widzę, że nie tylko ja za dużo wypiłam - zachichotałam na rozluźnienie sytuacji

-Tak...Wcześnie rano się przebudziłem i byłaś ze mną w łóżku a dwie godziny później ciebie już nie było...

Zarumieniłam się na samą myśl, że mógł mnie widzieć nagą jak był trzeźwy i szybko zmieniłam temat. 

-Wiesz a co z tymi książkami? - Wypaliłam 

-Leżą na stoliczku w biblioteczce i czekają na ciebie - uśmiechnął się

-Dobrze, wpadnę po nie dzisiaj. Mam ochotę na jakąś ciekawą lekturę - westchnęłam sama z siebie

Nie wiedziałam, co dalej mam mówić.

-No nic to przyjdź po nie później będą czekać na ciebie a na mnie już czas! Do zobaczenia na kolacji! - Pożegnał się i delikatnie zamknął drzwi za sobą.

 Odetchnęłam z ulgą, że nasza rozmowa szybko się zaczęła i szybko się skończyła. Myślałam, że nasz rozmowa będzie gorsza, zresztą, co ja mam się przejmować było minęło...

 Popatrzyłam na zegarek, który wskazywał godzinę siedemnastą, oznaczało to, że za godzinę jest kolacja. Co ja przez tą godzinę zrobię?.. Nagle przypomniało mi się, że Violetta miała porozmawiać z Leonem i od razu poszłam do jej pokoju. Delikatnie zapukała.

-Proszę! - Powiedziała po cichu dziewczyna

-Cześć Violu - przywitałam się ściskając nastolatkę

-Witaj Angie!

-I jak z Leonem? Pogodziliście się? - Wypytywałam natarczywie

-Tak, nie było łatwo, ale jakoś poszło - uśmiechnęła się radośnie

Jej uśmiech zawsze sprawiał, że i ja się uśmiechnęłam. Nie spodziewanie usłyszałam pytanie, którego bardzo się bałam:

-Angie, czemu wczesnym porankiem wychodziłaś z sypialni taty?

I co ja jej mam od powiedzieć,, Za dużo wypiłam i tyle, nie wiem, co się działo?!’’ Nie, nie ona ma zaledwie 16 lat.

-Byłam u niego, bo... Zapomniałam zabrać... Telefonu, tak telefonu! - Odparłam przekonująco

-Aha... - Zatwierdziła ironicznie moją wymówkę

Tak bardzo nie lubię ją okłamywać, ale czasem muszę nie mam wyboru.

Puk, puk!

-Proszę! - Krzyknęła Violetta i razem spojrzałyśmy na drzwi, gdzie pojawił się German.

-Cześć córciu! - Powitał córkę - Ja właściwie do ciebie Angie, to przyjdziesz po....

-Tak, tak już idę - darłam się, aby nie dokończył zdania, bo wtedy moje kłamstwo wyszłoby na jaw

Zamknęłam szybko drzwi za sobą i skierowałam się z Germanem ku jego sypialnie. Gdy weszliśmy do wielkiego pomieszczenia zaczęłam czuć dreszcze. Od wczoraj ten pokój zaczął mnie przerażać. Poszłam za Germanem i weszłam do biblioteki gdzie na stole znalazłam duży stos książek, które sobie wybrałam na pierwszy plan do przeczytania. Chciałam zabrać wszystkie książki na raz, ale się nie zabrałam, musiałabym mieć jeszcze, co najmniej 2 ręce.

-Pomogę ci Angie - zaproponował mój szwagier

Odpowiedź ujęłam mu moim uśmiechem. Wzięłam do ręki jedną książkę a on zabrał całą resztę. Trochę się zdziwiłam myślałam, że nie ma tak dobrej kondycji.

Idąc korytarzem ze swojego pokoju wyszła Viola.

-Dużo czytasz! - Zaśmiała się i poszła w kierunku drzwi

-Muszę jej przyznać prawdę! - Stwierdził mój pracodawca

Kiedy weszliśmy do mojego pokoju ujrzałam torebkę prezentową? Wypakowałam ją na oczach Germana. Zdziwiłam się wyjmując pudełko a w pudełku była książką p.t,, Z muzyką na Ty''. Otworzyłam książkę, z której wypadła mała karteczka, na której pisało.

Przemyślałem wszystko,

Spotkajmy się w naszym

Ulubionym miejscu o 17.30!

                                               Pablo

Ucieszyłam się na myśl, że się pogodzę z moim przyjacielem. Wybiegłam z pokoju, jak z torpedy. Po dotarciu na miejsce przypomniałam sobie o Germanie, którego zostawiłam samego w moim pokoju z książkami w ręce.

***

Przepraszamy, że taki króciutki. W notesie wydawał się dłuższy ! 

Następny będzie lepszy !

Pozdrawiamy :

K&M ♥

K= Klara

M= Maryśka