Rozdział 28

German

-Że co, kochasz inną ? - odezwała się Esmeralda 

-Nie... nie mówiłem tylko Ramallo, jak bardzo cię kocham... - wytłumaczyłem kobiecie

Angie

Wróciłam właśnie do domu. Oparłam się o drzwi i opadłam. Czułam się paskudnie i bezradnie. Nie wiedziałam o co może chodzić Germanowi...

-Kochanie wróciłaś ? - zawołał mój partner z salonu

Otarłam szybko łzy i pobiegłam do niego. Rzuciłam mu się w ramiona i szlochałam. 

-Co się stało ? - zapytał troskliwie całując mnie w czubek głowy

-Ja.. nic, nie ważne. Zostaw mnie chce pobyć sama ! - powiedziałam i ruszyłam do sypialni

Płakałam resztę dnia... Nie wiedziałam, w ogóle po co tam poszłam ?! Było mi przykro, czułam się fatalnie. Nagle zadzwonił mój telefon. Spojrzałam na wyświetlacz : Nowa wiadomość... Nacisnęłam przycisk otwórz...

Angie, błagam cię przyjdź jeszcze

raz, ale tym razem wejdź od tyłu.

Chce ci coś powiedzieć, Proszę !

                                   Vilu

Ja tam nie mogę przecież przyjść ! I co mam zrobić ? Może umówię się z nią w jakiejś restauracji... Ale, ja przecież nie jestem jakimś tchórzem... 

Violu nie mam tyle odwagi

w sobie, żeby ponownie odwiedzić

cię w twoim domu....

Może spotkajmy się w Resto ?

                        Angie

-Angeles śpisz ? - wyszeptał Alan

-Nie... nie - powiedziałam otwierając drzwi

-Znowu cię skrzywdził ? - zapytał patrząc na mnie poważnym wzrokiem - I kto to był ten facet, przez którego tak późno wróciłaś do domu ? - jego pytanie mnie zszokowało

(I Alan pokazał swoją prawdziwą stronę ^^)

-Czy ty mnie śledziłeś?

-Nie zmieniaj tematu ! Angie, lepiej idź już spać ! - popchnął mnie w stronę łóżka

Po moim policzku spłynęła łza, gdzie się podział ten miły i uprzejmy facet ?

-Nie będziesz mi rozkazywać co mam robić ! - zaczęłam się bać nie tylko o siebie, ale i o dziecko, które noszę pod sercem

-Coś ty powiedziała ? - wyszedł z pokoju i zamknął mnie w sypialni na klucz

Zaczęłam płakać... Tego było za wiele...

-Wypuść mnie ! - darłam się w niebo głosy

Niestety nadaremne...  Przypomniałam sobie o telefonie, wzięłam go do ręki, już wybrałam numer do Pabla, ale komórka padała... Przez nią chciało mi się jeszcze bardzie płakać... Myślałam, jak wydostać się z pomieszczenia... Wyjście przez okno nie było możliwe, moje mieszkanie było na 5 piętrze. Zmęczona płakaniem zasnęłam...

-Nigdzie stąd nie wyjdziesz ! Bo inaczej źle to się skończy dla ciebie i dziecka ! -usłyszałam złowrogi głos mojego ,,partnera''

-Muszę stąd wyjść ! - powiedziałam i próbowałam uciec

Alan podniósł nagle rękę i chciał zadać mi cios w brzuch wtem pojawił się German. Uderzył napastnika w twarz, ten upadł. Natomiast German mocno mnie przytulił... Niespodziewanie Alan wstał i uderzył mojego ukochanego na tyle mocno, że ten padł.

-Hahaha ! I co teraz !? - zapytał śmiejąc się

Padłam na kolana. Próbowałam wybudzić ojca mojego dziecka, ale na nic... On umarł !

Obudziłam się nagle cała zdyszana i spocona, Alan próbował się do mnie dobrać...

-Co ty robisz ! - wydarłam się

-Kocham cię ! 

***

I co dalej ?

Hem....

Wiem króciutki, ale next jeszcze MOŻE dzisiaj .... :-)

 K & O