Rozdział 38

Zamknęłam drzwi na klucz i płakałam. Jak ona mogła mi tak zrobić ! Jest moją matką, powinna mnie wspierać, dobrze wie, że jestem w ciąży, że to zły okres, żeby mnie złościć. German dobijał się do drzwi kilka godzin, ale w końcu zrozumiał, że chcę pobyć sama... Jestem rozdarta. Usiłowałam się z moimi myślami jeszcze kilka godzin, aż usnęłam.
''Obudziłam się, stałam przed ołtarzem, na przeciwko Germana. Mój uśmiech znikł, gdy za Germanem pojawiła się moja mama. 
-Mówiłam ci, że to nie jest dobry pomysł, na ślub z nim... - znów zaczęła ten sam temat
-Mamo, ja go kocham... - powiedziałam ze łzami w oczach
-Pożałujesz tego ! - powiedziała i roztargała moją śnieżno białą suknię
Byłam zrozpaczona, że zepsuła mi ten wyjątkowy dzień w życiu. Gdy wypowiedzieliśmy magiczne tak, z podziemi wyjawiła się Marija.
-Siostrzyczko... - nie dałam jej skończyć
-Przepraszam, wiem, że nie powinnam, ale ja na prawdę się zakochałam. Spodziewam się z nim dziecka jest dla mnie wszystkim. - zaczęłam się tłumaczyć
-Siostrzyczko, daj mi skończyć. Nie mam nic do ciebie, do was i waszego dziecka. Kocham cię siostro. Życzę wam szczęścia ! A mamą się nie przejmuj, ona w końcu zrozumie. Jeżeli nie wybierzesz miłości, to będziesz cierpieć. Ciesz się teraz tym pięknym dniem. Ucałuj ode mnie Violettę. A to jest mój prezent dla ciebie.
-Też cię kocham...
Zanim się obejrzałam Marija znikła a moja brzydka, potargana sukienka zmieniła się w zupełnie nową i nie naruszoną...''
Obudziłam się z wielkim uśmiechem na twarzy. Popatrzyłam na zegarek elektroniczny, wskazywał godzinę 7.00. Wstałam z łóżka, jak poparzona. Otworzyłam drzwi i szybko chciałam znaleźć Germana, ale nigdzie go nie było. Szukałam go dosłownie wszędzie, ale pustka... Wzięłam szybki prysznic, przebrałam się w świeże ciuchy i znów poszłam na wędrówkę po domu. W kuchni zastałam Olgę, ale nie Germana. Wzruszyłam ramionami i poszłam dalej. Zapukałam do jego gabinetu, ale tam też go nie zastałam...
Lekko przestraszona wyszłam przed dom. Zaczęłam się rozglądać w prawo i w lewo. Postanowiłam się przejść. Może znajdę go gdzieś po drodze...

German

Spałem dzisiaj w jednym z pokoi gościnnych, nie dziwie się Angie, że tak zareagowała. Obudziłem się około 7 rano i wyszedłem do ogrodu, przespacerować się. Chodziłem z 20 minut. Potem wróciłem do domu. Na dworze, zrobił się chłodno. Zacząłem szukać Angie po całym domu.

-Viletta, widziałaś gdzieś Angie ? - zapytałem córkę, którą spotkałem na korytarzu na piętrze

-Nie...

Co raz bardziej się o nią obawiałem. Może wyszła na spacer ?! Wyszedłem przed dom. Zacząłem spacerować po parku i ulubionych miejscach Angie. Słychać było świergot ptaków. Przeszedłem przez jedno skrzyżowanie, drugie... Znalazłem się na pasch, które szybko przeszedłem na zielonym świetle. Po 30 minutach spaceru, już miałem się poddać i wrócić do domu, ale ujrzałem ją, we własnej osobie. Przechodziła właśnie przez pasy.

-Angie ! - krzyknąłem

Kobieta zaczęła się rozglądać i mnie szukać.

Angie

Usłyszałam wołanie Germana, ale skąd pochodzi ? Obróciłam się i ujrzałam Germusia (xd). 

-Angie, Angie ! - zaczął się drzeć 

Obróciłam się w lewo i ujrzałam czerwone auto, pędzące we mnie ze 100 na godzinę. Chciałam uciec, ale moje ciało odmawiało posłuszeństwa. Nagle poczułam.....

***

Wiemy, że krótki... :-(

I co z Angie ?

Hm... razem z Oliwią chcemy brzozową trumnę. I WiFi, abyśmy napisały nexty... :-)